زندگینامه
زندگینامه مختصر همایون علیزاده
همایون علیزاده در سال ۱۹۵۲ در زوریخ، سوئیس، متولد شد و دوره دبستانی و دبیرستانی را در تهران و شیراز طی کرد. وی تحصیلات خود را در علوم سیاسی (دکترا) وحقوق در دانشگاه وین، اتریش (۱۹۷۵-۱۹۸۱) به اتمام و در سال ۱۹۸۳ از آکادمی دیپلماتیک وزارت امور خارجه اتریش فارغ التحصیل شد.
از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۵ علیزاده در وزارت کشور فدرال اتریش مشغول به کار بود واز سال ۱۹۸۹ به عنوان معاون بخش پناهندگانی و مهاجرت فعالیت داشت. در این سمت، علیزاده در سال ۱۹۹۱ دو ماموریت رسمی به ترکیه انجام داد و با ۱.۳۱۸ پناهنده کردی در ترکیه مصاحبه کرد. وی در جریان جنگ ایران و عراق توانست در سال ۱۹۹۱ ۲۰۴ پناهنده کرد را از ترکیه به اتریش بیاورد. وی همچنین توانست از طریق مصاحبه هایی که با زندانیان جنگی در یوگوسلاوی سابق (بوزنی و هرزگوینا) انجام داد، نقض قوانین بین المللی بشردوستانه و حقوق بشر در یوگسلاوی سابق را ثابت کند. بر اساس این مصاحبه ها، گزارشی در سال ۱۹۹۳ به نمایندگی از طرف دولت اتریش به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارسال شد.
از سال ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ به عنوان مشاور رئیس دفتر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در رواندا، تحقیقات در مورد قوم کشی (آوریل-ژوئیه ۱۹۹۴) انجام داد و مدارک مربوطه را به دادگاه جنایی بین المللی در آروشا، تانزانیا، ارائه داد. علیزاده مسئول برنامه ریزی و آموزش قوانین حقوق بشری برای اعضای نیروهای مسلح، از جمله ارتش ملّی رواندا، ژاندارمری و پلیس محلی بود. او به همراه وزارت دفاع روندا، تحقیقات در مورد قتل عامی که در استان گیزنی در شمال روندا در تاریخ سپتامبر ۱۹۹۵ رخ داده بود ومنجر به کشته شدن ۱۰۸ غیر نظامی، منجمله كودكان، زنان و سالمندان شده بود، بعمل آورد و توانست دو فرمانده نظامی كه مسئول این قتل عام بودند روانه زندان کند. از ژانویه تا ژوئن سال ۱۹۹۹، علیزاده از طرف وزارت امور خارجه اتریش در «سازمان امنیت و همکاری در اروپا» در زاگرب، کرواسی، به عنوان ناظر حقوقی در دادگاه جنایی مشغول به کار شد و در مورد افرادی که در طول جنگ مرتکب به جنایات علیه بشریت و جنایات جنگی در یوگسلاوی سابق شده بودند، تحقیقات بعمل آورد. از ژوئیه ۱۹۹۹ تا فوریه ۲۰۰۱، علیزاده عضو کمیسیون سازمان ملل متحد برای رفراندم در صحرای غربی بود و مسئولیت تیم های تجزیه و تحلیل و تجدید نظر در مورد درخواست صلاحیت برای شرکت در رفراندم در صحرای غربی، مراکش، موریتانی و الجزیره را بعهده داشت. از مارس ۲۰۰۱تا ژوئن ۲۰۰۵، علیزاده رئیس دفتر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در خارطوم، سودان، بود. از ژوئیه ۲۰۰۵ تا مارس ۲۰۰۶، علیزاده به عنوان مشاور حقوق بشر در دفتر هماهنگی امور بشر دوستانه سازمان ملل متحد در ژنو، سوئیس، مشغول به کار شد. از مارس ۲۰۰۶ تا ژانویه ۲۰۱۲، وی نماینده منطقه ای کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در آسیای جنوب شرقی مستقر در بانکوک بود و مسئولیت کشورهای برونای داروسلام، کامبوج، اندونزی، لائوس، مالزی، میانمار، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام را بعهده داشت. از ژانویه ۲۰۱۲ تا ماه مه ۲۰۱۴، وی ریاست بخش ماموریت های فوری کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو را بعهده داشت ومسئول اعزام مامورین حقوق بشر بر مبنی تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به کشور های مختلف بود.
از ژوئن ۲۰۱۴ تا مارس ۲۰۱۶، علیزاده به وزارت کشور اتریش بازگشت و مسئول بخش پناهندگی دوبلین بر اساس آیین نامه (اتحادیه اروپا) شماره ۶۰۴\ ۲۰۱۳ پارلمان و شورای اروپا بود.
از آوریل ۲۰۱۶ تا ژوئن سال ۲۰۱۸، علیزاده از طرف وزارت کشور به دفتر پناهندگی اروپا منصوب شد و بعنوان یک کارشناس ملی در سیسیل، ایتالیا، برای مقابله با بحران پناهندگانی در دریای مدیترانه مشغول بکار بود.
ی به عنوان یک فعال حقوق بشر، از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۱ با سازمان عفو بین الملل همکاری میکرد وعضو هیئت مدیره عفو بین الملل در اتریش بود، و مسئولیت گروه های امنستی در مود حمایت از زندانیان سیاسی را بعهده داشت. وی دو سال مسئول و هماهنگ کننده کمپین مبارزه علیه مجازات اعدام بود. از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲ علیزاده مشاور خارجی در کمیته مرکزی دانشگاه اتریش در وین بود. وی از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷ رئیس كمیته دفاع اتریش از حقوق بشر در .ایران بود
همایون علیزاده یکی از بنیانگذاران انجمن حمایت از جنبش زنان و جوانان در ایران – پیشگامان مهسا ژینا امینی است (۲۰۲۲).